Pancalé e ricòrd an lenga piemontèisa

Autor Luciano Cerato

Pancalé - Turin - Piemont

" 8  dë  stèmber  1959 "


 

 A mè pare e mia mare sposs

 

A l'é la prima vòlta an vita mia

ch'i fas un discors an companìa,

e a dìv-la pròpi ciàira

i l'hai lë sgiaj ch'a më sbërgieira!

 

Vorìa vnì . . .  vorìa andé . . .

i savija pà pi com fé

peui l'hai pià 'l corage a doe man

e son vnù ansà con ardiman!

 

Sachërlòt! . . . quanta gent!

I vëddo 'd parent e 'd nen parent

a j'andarìa përciò n'àutra parlantin-a

për feje onor a la sposin-a!

 

Ma dal moment che barba Richeto a l'é lë spos

mi im sento pà pì tant tëmros.

Prima 'd tut, pròpi a ti barba, it fas na confidensa

përchè mi (ëd certe còse) i son a conosensa.

 

Come che prima 't fasìe mai preghé,

për (la toa fidansà) bin sovent vnì a trové,

procura da ades anans ëd fé la stessa strà

(an sens contrari) it l'has mach da ciapé travèrs dij prà.

 

E vija dij Galèt a l'é nen lontan dabon

e a toa mama tuti ij dì daje sta gran consolasion!

E ades, sté pròpi atent e scoté sì,

ma capì bin lon ch'iv dio mi;

 

Sté nen lì a contela tant tant longa

ma procuré 'd boteje subit la ponga

e st'an- quen (quand che j'àutri andran a mëssone)

vojàutri procuré 'nvece d'andé a batesé!

 

Viva  jë  Sposs  ! ! !

 

19-08-1959               M. S. L.

(MARGHERITA  SOLA  LORENZONE)