Coi ch’a marcio an prima fila

pròpe ‘ntorn a la bandiera,

con na grassia matinera

ch’a ven sempre pì gentila,

che ‘nt l’armada ch’a defila

l’han j’anssëgne dij pì fòrt.

L’han na fiera facia spalia

j’euj distant, lusent e fiss . . .

Forse a vëddo an seugn l’Italia

ch’a-j saluta e a-j benediss,

forse a s-ciairo ‘l cheur ‘d soa mama,

ch’a-j ricòrda pì tranquila,

forse a sento antorn la fiama

ch’a l’é staita ‘l sò confòrt.

Pòrto ncor sle vestimenta

la tempesta dle bataje,

la violensa dla tormenta

che ‘nt ël sangh l’ha batesaje . . .

ma ‘ns’ël ross dle soe ferìe,

l’òr dël sol së specia e a brilà,

che Nossgnor l’ha benedìe

e la glòria a-j fa gnun tòrt . . .

L’é për lòn ch’a son an tanti

che pì gnun peul nen conteje,

l’é për lòn ch’a van avanti

che pì gnun peul nen fërmeje,

l’é për lòn che ‘nt l’ora grama

j’é na Fede ch’as profila

l’é për lòn che la soa Mama

l’ha spetaje pì tranquila

e a s’jé strens al cheur pì fòrt.

Coi ch’a marcio an prima fila

son ij Mòrt: ij nòstri Mòrt . .

(Nino Costa)