Pansa pien-a, gnun sagrin  -  Sach veuit a sta nen ‘n pé.

La carn pì bon-a a l’é taca a l’òss.

Galin-a veja, fa bon bròd  -  Chi a pità nen, a l’ha già pità.

Sa l’è nen supa a l’è pan bagna

Ël formag a ven sempre sla supa

A la prima tut l’on ca buta fòra la testa a va bin  a fè la minestra.

A l’è mei na siola ‘ncheuj che n’euv doman.

Nos e pan mangè da can.

Pan e nos mangè da sposs.

‘L pan pist e la panada a son ròba da vei e da masnà.

A pansa piena as rasona mej.

Për chi a mangia la lumasa e a beiv l’eva, sonè le ciòche

perché a l’è già mòrt.

Chi a mangia mai, vureria nen aveilo da guernè.

Ël pan dël padron a l’ha set croste e ‘n croston.

Ël pess për ca sia bon a deuv nové tre vòlte;

ënt l’eva, ‘nt l’euli e ‘nt vin.

Pansa pien-a, giòia men-a.

Polenta, polentà, pansa pien-a e mal goarnà.

Na golà fa bin, due a fan nen mal, ‘l pinton ad rovina.

Pitòst che ròba avansa, crepa pansa.

Da taola aoste mai se la boca a sa nen ‘d formagg.

As fa gnune frità sensa rompe j’euv.

Chi ai piass beive, a parla sempre ‘d vin.

La carità a l’è nen tuta ‘d pan.

L’è mei guarnè na treuva a biscotin che ti a melia.

Scarpa larga e bicer pien, pia ‘l mond coma ven.

A mangè soens e travaje pòc a s viv pitòst.

Pan va giù che la pitansa a l’è già andaita.

Mangè e gratè tut a sta a ancomensè

‘l bon umor a fa ven-e l’aptit.

Si veuli stè san, pisè sovens come i can, ‘l pì bon contorn a l’è l’aptit.

Tute le vòlte c’as grigna as gava ‘n ciò da la cassia.

Chi a l’ha ‘d carn ‘n taola, a mangia nen ‘d polenta.

L’òm a viv nen mach ëd pan.

Ël mal a ven a caval e as na va a pè.

Se ‘l malavi a meuir a l’è stait ‘l dotor, se a varis a l’è stait Nosgnor.