Pancalé e ricòrd an lenga piemontèisa

Autor Luciano Cerato

Pancalé - Turin - Piemont

Ij  nòno  an  contavo


 

 

 

Ën camp tut bin laorà

e a l’è mai staije la slòira piantà

(Teit ëd na cà)

 

Un linseul tut taconà

e a l’è mai staje l’uia piantà

(ël ciel)

 

A l’è nen pì gròsa che

la piòta ‘d na galin-a

e a varda tuta la casin-a

(La ciao)

 

Pì a l’è cieira e pì a l’è scura

tuti i moment a cambia misura

curta curta a mes-dì

longa la matin e ‘d sèira

(L’ombra)

 

Chi la fà, la fà për vende

chi a la cata, la deuvra nen

e chi la deuvra, peul nen vëddla

(Cassia da mòrt)

 

Sorele binele

ch'as coro apres son mai

ciapasse e as ciapo nen adess

(Roe dël cher)

 

A l’e nen pì gròs che

‘n bocon ‘d pan, e a l’ha

pì ‘d finestre che ‘l dòm ëd Milan

(ël dial  ëd la sartòira)

 

Ora a l’è cieira

ora a l’è scura

mai doi dì a l’à la istessa misura

(La lun-a)

 

Un botalin con doe rase ‘d vin

che as mëscio mai

(L’euv)

 

A j’è quat botelie virà ‘n giù

ch’as verso mai

(Ël pett ëd dla vaca)

 

Pì a l’è caod

e pi a l’è fresch.

(Ël pan)

 

Pì as tira e

pì a s’ scursa

(Sigarett)

 

Soma set, soma freij

i doi ultim son pì beij

ed vòlte soma fina a tranta

e soens trantun

is cambioma, pòi tornoma.

Sempre uguai, sempre divers

ai na i-è mai gnun ch’a un-a pers.

(i dì dla sman-a)

 

 

Mi son cita, son masnà

Son la giòia ‘d mè papà

Son la giòia ‘d mia mamin-a

E ‘m ciamo . .

 

Gioanin-a.