Pancalé e ricòrd an lenga piemontèisa

Autor Luciano Cerato

Pancalé - Turin - Piemont

Manere  'd  di


 

Vate caté ‘n casul  -  It ses ciapa ant le fëtte

N’as gnun-e onte  -  Va a spané melia

It na fas na giaca  -  A va come na barca ‘nt un bòsch.

A m’arfëstia vëddté

Leve mach ‘d bontemp

I das la stesa sodisfasion che ciuciè ‘n ciò

Fame nen vene ‘l tabach.

Pijme nen ‘n brass - Quësta a l’è dròla.

Chiellì a ma sta ën sle croste.

Fè nen fia con gnun - Bas-me sciass.

A l’è ‘n pò bu.

A l’ha na lenga ch’a taja  ël fer.

A l’han mandame fòra dij feui.

I ses ‘n balucan - It l’has setame.

Pairo nen  -  Son nen ën Sant.

Faie nen l’inghicio  -  I sen ën bell arneis.

I ses ‘n salam ‘n barca

Fame nen caghè da dritt

Ai pias mënè la patalica (la bërtavela)

A l’han piantà na fera.

I l’hai pi da fè che ‘d fait.

I ses mac ‘n fa fiochè.

A l’è gnente ‘d fòravia.

A fa mnì ‘l lait ai ghëmmo.

A l’è ‘n pess ch’a men-a la treuva al crin.

A l’ha nen freidd ai pè.

A ‘n conta la stòria dla rava e dla fava.

A l’è andait dël cul.

A son cul e camisa.

Come la cato, la vendo.

Bogia le ciapëtte  -  Date n’ande.

Un a fa ‘l beu e l’aut la vaca.

A sarà mòrtie ‘l ciat  -  A va pià con le mòle.

Gavte la nata  -  A l’ha le miole pien-e.

A l’è pròpe arbiciolù  -  I ses ‘n davanor.

 Damne mach na lacrima (na stìssa)

Ògni crava a sò paloch

I l’eve già dilo ‘l bin  -  Ven chi ‘d don ‘l Viadòrò

Nosgnor ch’at conserva la vista che l’aptit at manca nen.