|
A l’è con gròss che cost mè
travaj a sia 'dcò vist da ti, mè car amis compaesan, con la speransa
ch’a sia ‘d tò gradiment, e ch’at rinfrësca la memòria ‘d nòstr
cit e bel paisòtt, e a vojautri che i leve lassane
për le comodità dla gròssa sità, për ch’av fasa nen dësmentié la vòstra infansia e le vòstre reis.
A l’è pasame për la ment ëd fé quaicòsa
për ël pais ch’a ricordèisa a i Piemontèis, an particolar a chi ‘d
Pancalé, le tradision, la gent, le curiosità e ‘n particolar le
gròse fatighe dij nòstri vej.
I l'hai 'dcò vorsù fé 'n travaj
për chij giovinòt, amis e pì o meno coscrit ch'a son alergich a la
carta e 'n particolar a la lenga piemontèisa, ansoma për capise mej
për la generassion dij boton che mach a vëdde doe righe scrité come
ch'a l'han mostraje da masnà as giro dë schin-a.
E përchè propi an piemontèis ?
Ma përchè a l’é na nòstra ardità, la lenga
dij nòstri vej, che sempre ‘d pì da rèir parloma e mai e peui mai
scrivoma, e al fin che un bel dì ij nòstri fieuj ch’a l’han la
fortun-a ‘d porté la camisa bianca fin-a ‘d minca dì, a l’abbio
nen da vërgognes-ne ‘d parlelo ‘n piassa, vist che ‘l dialèt ch’a l’an
mostrane nòstri pare e nòstre mare a l’é nen mach un dialèt
italian ma na vera e pròpria lenga con tant ëd tradision, stòria,
leteratura ecc . . .
Scuseme s’iv roberaj ‘n pò ‘d vòstr temp
presios,
Ij pì sincer salut e auguri
|
