Si vuo’ sape’ a l’America chi càmba,
chi se véve lu vìno a l’ariòla,
chi se jénche le còrne e po’ se canda,
còme lu stésse a sénde ‘na figliòla.

Ccu mìco se spassào lu Patatèrno
nasciétti nùro cùrto e sbenturàto.
Quànno partiétti lu pigliài lu tèrno,
p’addirizza’ lu stuòrto ‘ngenetàto.

Vuo’ sape’ come fa’ chi nun te po’ tuccà,
quànno stènne ‘na màno pe’ te vasa’?

Se véreno lundàno cièndo mìglia,
chìri ca so’ benuti ra lundàno,
chìri c’hàno lassàta la famìglia,
stàno ìnta nà barràcca sgarrupàta. 

Quàndo ‘nge stinnìrisco a ‘na cagliendàta
‘n bàcci lu fuòco arrustènno òva,
mài paròla andìca fo’ chiù azzeccàta,
lassài la vìa vécchia pe’ la nòva.

Si llo’ èra lu patròne re la tèrra mìa,
mo’ cca’ so’ addevendàto parzunàle,
ma la sbentùra chi nun ge vulìa,
sta’ sènza l’a’ùrii re màmma pe’ Natàle. 

Sèndo lu zampugnàro chi nun sòna,
me pàre ca lu sèndo ra lundàno,
si vuo’ sape’ qual’ è la cosa bòna,
mangiàte èreva a brànghe ccu le màno.

Vuo’ sape’ come fa’ chi nun te po’ tuccà,
quànno stènne ‘na màno pe’ te vasa’?



Mèglio muri’ re fàme ccu li tuòi,
ch’ abbalanzàto r’òro e sta’ lundàno,
tira’ l’aràto a pòsto re li vuòi,
ca pute’ cummanna’ lu mùnno sàno.

Vulèsse addeventa’ na palummèlla,
passa’ lu màri pe’ turna’ a la càsa,
pe’ te vasa’ le màno, òhi nénna bèlla.
Mò haggi’a muri’ penzànno a chi te vàsa.